Θέμα προτεραιοτήτων

Άλλοι βλέπουν την ομαδάρα μας σε μια νέα ευρωπαϊκή επιτυχία.
Εγώ βλέπω το Τέρας από το Μπακού στο Playchess να βλέπει τους αγώνες στην Αργεντινή.

Χρόνια Πολλά Άρχοντα

Το αετίσιο μάτι του άντυ έδρασε αποτελεσματικά και το ανθρωποbot μας περιηγήθηκε με ταχύτητα Τσιτάρας στο χαώδες Διαδίκτυο για να ξετρυπώσει το θύμα του.

Εξασφαλίσαμε τον άρτον τον επιούσιον και σήμερα.

Ο υιός του ο αγαπητός

Ο Αριστείδης μας αγαπούσε όλους.
Μας είχε σαν παιδιά του.
Αυτό είναι σίγουρο.
Όμως έφτασε η στιγμή να σας αποκαλύψω, ότι ακόμα και ένας Αριστείδης,
δίκαιος και στοργικός, δεν μπορεί να πει όχι στα παραγγέλματα της καρδιάς!
Ο Αριστείδης λοιπόν είχε μια αδυναμία, κάποιο από τα παιδιά του που όσο και να ήθελε δε μπορούσε να κρύψει ότι το ξεχώριζε και το αγαπούσε περισσότερο από τα άλλα:
Αυτό ήταν ο gkarkamelious!
Fischer τον ανέβαζε, Fischer τον κατέβαζε.
Τον έβλεπε να παίζει με το ατίθασο και επιθετικό του στυλ
και γελούσαν και τα μουστάκια του.
Τον παρατηρούσε κρυφά την ώρα που ήταν συγκεντρωμένος στην παρτίδα και φούσκωνε από υπερηφάνεια:
Άγριο βλέμμα, πέτσινο μπουφάν με εφαρμοστό φανελάκι από μέσα, τα λιονταρίσια μακριά ξανθά μαλλιά χυτά στους ώμους και ο αντίπαλος στα όρια του πανικού!
Ένας πραγματικός σταρ! Το καμάρι του προπονητή.
Ούτε μπορούσε ποτέ να του θυμώσει που αργούσε πάντα στα μαθήματα και ξεφούρνιζε τις πιο απίθανες δικαιολογίες. Με έβαζε μάλιστα σε κάθε μάθημα να σημειώνω στο τετράδιό μου την "δικαιολογία της ημέρας", με αποτέλεσμα να γεμίσω κάμποσες σελίδες και στο τέλος να έχει γίνει η attraction του μαθήματος:
Για να δούμε τί θα σκαρφιστεί ο gkarkamelious σήμερα!
(το τετράδιο αυτό υπάρχει ακόμα και όταν το ανακαλύψω δεν θα διστάσω να δημοσιοποιήσω το περιεχόμενό του)
Και όταν ο gkarkamelious έκανε το μεγάλο σφάλμα, ο θείος Άρης τον νουθέτησε στοργικά:
"Ποτέ με τραπεζικές αγόρι μου, αυτές θέλουν να μας διαλύσουν την ομάδα!"
Ο φίλος μας όμως δεν τον άκουσε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Για όλα αυτά λοιπόν φίλε gkarkamelious,
εσύ σαν γνήσιος και αδιαμφισβήτητος κληρονόμος της πνευματικής παρακαταθήκης του Αριστείδη, εσύ όπως θα το 'θελε και εκείνος,
οφείλεις να συμβουλεύεις και να μας καθοδηγείς,
εμάς τα απολολώτα τέκνα του,
κάθε φορά που αθέλητα παρεκλίνουμε
από το δρόμο που χάραξε Εκείνος.

Ο Pascale και το σκάκι (3)

-Με λένε Pascale.
Ο ξένος άπλωσε το χέρι σε μια εγκάρδια χειραψία.

Κάποιος που αντιδρά έτσι μετά από μια τέτοια ήττα, μπορεί να μην γίνει ποτέ ισχυρός σκακιστής, αλλά σίγουρα είναι άτομο συμπαθές.

Αφού συστηθήκαμε τον κοίταξα καλύτερα: ήταν μεσαίου αναστήματος. Γεροδεμένος, με κοντοκουρεμένο στρογγυλό κεφάλι και κλασική κοκκινωπή φάτσα. Φορούσε σανδάλια, βερμούδα και μια ξεβαμμένη κόκκινη φανέλα. Μιλούσε τέλεια αγγλικά με άνεση και αέρα κοσμοπολίτικο. Οι εκφράσεις του ήταν κομψές, σχεδόν παλιομοδίτικες. Όμως κάτι δεν μου κόλλαγε. Πρώτα απ’ όλα, παρά το όνομά του δεν μου έκανε για Γάλλος, έπειτα δεν μου έκανε για τουρίστας,και τρίτον, αν δεν ήταν τουρίστας τί στο διάβολο γύρευε στον πεζόδρομο μόνος του να παίζει σκάκι κι από που ξεφύτρωσε;

Μήπως Καναδός;
-όχι ,οχι, Γάλλος από τα βορειοδυτικά.
-και η προφορά;
Έχει ζήσει πολύ στη Βόρεια Αμερική, αλλά και αλλού, Απω Ανατολή, Αφρική...
(έτσι μάλιστα, κάτι γίνεται)

Ο Pascale όμως ήθελε ρεβάνς.Παίξαμε τελικά τρεις-τέσσερεις παρτίδες ακόμα που τις κέρδισα όλες(αρκετά δύσκολα) παρά το άθλιο σκάκι μου. Ο τύπος δεν ήταν άσχετος, απλά δεν είχε εμπειρία από αγωνιστικό σκάκι και του έλειπε η διάρκεια. Διαπίστωσα ότι διάβαζε σκακιστικά περιοδικά και είχε μελετήσει μόνος του αρκετές μονογραφίες για ανοίγματα! Μάλιστα μαύρος ενάντια στην Αγγλική του δεν κατάφερα να βγάλω μια θέση που να βλέπεται!

Κάποια στιγμή τα αγόρια έφυγαν και κανένα τεταρτάκι αργότερα μας άφησε και η Ναταλία.
«Αύριο έχουμε σχολείο»
(ουπς! Πάει ακόμα ο κόσμος σε τέτοια μέρη;)

Μείναμε μόνοι.Είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Ο Pascale τεντώθηκε, πήρε μια βαθειά αναπνοή, κοίταξε γύρω του και μου είπε:
-Φίλε είσαστε πραγματικά πολύ όμορφα εδώ.
Προσπάθησα να ακολουθήσω το βλέμμα του. Οι καφετέριες είχαν γεμίσει, στα τραπέζια γύρω μας παρέες απο νέα παιδιά, φοιτητές οι περισσότεροι, συζητούσαν και γελούσαν ακατάπαυστα.
Πρόσεξα μερικές κοπέλες πραγματικά χαριτωμένες.
-Εννοείς τα κορίτσια;
Ο Pascale γέλασε.
-Βλέπεις; Είσαι τόσο συνηθισμένος σε αυτό, που ούτε καν το προσέχεις!
Έκανα διακριτικά μια δεύτερη προσπάθεια:
Στη μέση του πεζόδρομου ένας υπερυψωμένος διάδρομος που έφτανε μέχρι τις σκάλες που οδηγούσαν στο αρχαίο θέατρο. Δεξιά και αριστερά του διαδρόμου, ζαρντινιέρες με λουλούδια και πίσω τους τα τραπεζάκια από τις καφετέριες και τα μπαράκια. Πάνω από τα κεφάλια μας, αντί για τέντα, μια οροφή από αναρριχητικά φυτά, τα μεγάφωνα να παίζουν James και όλα αυτά λουσμένα στο πορτοκαλί φως του ηλιοβασιλέματος.

Η αλήθεια είναι ότι το σκηνικό ήταν όμορφο, μα δε πίστευα ότι ο Pascale αναφερόταν μόνο στη ζεστασιά του τοπίου.
Τί ήταν λοιπόν αυτό που δεν μπορούσα να καταλάβω;

(η συνέχεια στο επόμενο).

Τι σημαίνει για μένα η κατάκτηση του Ευρωπαικού Πρωταθλήματος

Δε φουσκώνω από εθνική υπερηφάνεια.
Ούτε θαυμάζω το μεγαλείο της φυλής,
ούτε χαίρομαι που ο θεός -ακόμα μια φορά- ήταν μαζί μας,
ούτε βγήκα να κορνάρω στις πλατείες.

Γουστάρω όμως που επιτέλους θα βρίσκω παρέα
για κανένα μονό στο γηπεδάκι της γειτονιάς!

Αύριο βράδι, αύριο βράδι, θα καεί θα καεί το Βελιγράδι!

Αναρωτήθηκε κανείς γιατί η μικρή Ελλάς διαπρέπει στο ευγενές άθλημα της πορτοκαλιάς μπάλας;
Μα φυσικά επειδή οι Έλληνες ανακάλυψαν πρώτοι και την καλαθοσφαίριση!
Στο αγγείο δεξιά ο Σφαιρόβουλος, περιφερειακός της Εθνικής μας το 480 π.Χ.,ενώ εφορμά προς το περσικό καλάθι!

Ο κ. Αριστείδης

Με τις πυτζάμες τις ριγέ, μπροστά στη γκρίζα οθόνη
Κι ένα βαρύ γλυκό καφέ λουφάζει στο σαλόνι
Δουλειά και σπίτι και δουλειά σαράντα τόσα χρόνια
Πως μεγαλώνουν τα παιδιά,
έτσι τελειώνουν όλα αυτά θυμάται και χαμογελά
ο κύριος Αριστείδης, ο κύριος Αριστείδης

Μια Κυριακή απόγεμα στο δρόμο της Δευτέρας
Λιγάκι πριν το ξύπνημα άλλης μια ίδιας μέρας
Σηκώνεται απ’ τον καναπέ και την οθόνη σβήνει
Βουτάει το καπέλο του, την πόρτα πίσω κλείνει
ο κύριος Αριστείδης, ο κύριος Αριστείδης

Τους δρόμους παίρνει στα τυφλά μονάχος μες τη πόλη
Πόρτες παράθυρα κλειστά, κι αναρωτιέται σιωπηλά
που να χαθήκαν όλοι
Κατέβηκε στο Πειραιά λιγάκι πριν τη Δύση
Με μια συνήθεια παλιά στο κύμα να μιλήσει

Ένα καράβι όνειρα μια νύχτα θ’ αρματώσει
Και σε απόμακρο νησί θα πάει να ξεφορτώσει
Ελπίδες όρκους έρωτες, ευχές και παραδόσεις
Και μια ζωή αντιπαροχή, μια ζωή με δόσεις
ο κύριος Αριστείδης, ο κύριος Αριστείδης

Με τις πυτζάμες τις ριγέ, μπροστά στη γκρίζα οθόνη
Κι ένα βαρύ γλυκό καφέ, βουλιάζει στο σαλόνι

Ο Πρόεδρος που έγινε Θεός

Στην ως τώρα ζωή μου πάντα με ακολουθούσε μία λέξη και όχι ρουτινιάρικα και ευκολόπιστα όπως άλλα 5.500.000 έλληνες αλλά ως απόρροια κάποιας αλήθειας...
Ο Πρόεδρος...
Πλέον όσο περνά ο καιρός και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις μπλέκονται όλο και περισσότερο στην πλοκή της καθημερινότητας, σταδιακά η παραπάνω λέξη μετουσιώνεται σε μία άλλη παραπλήσιας σημασίας...
Ο Θεός...
Όπως και να χει και επειδή δεν μου αρέσει να απολαμβάνω κάτι αν δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένο (ο κύριος λόγος των σκακιστικών μου Waterloo) και ως ότου αποκατασταθεί η τελειότητα είμαι διατεθειμμένος να συμβιβάζομαι και με το...
... ο μικρός θεός...

Τέλος πάντων, νομίζω ότι σας ζάλισα με την πυκνότητα του λόγου μου και δεν υπάρχει πλέον λόγος να συνεχίσω αφού ούτως ή άλλως ο σκοπός αυτού του σημειώματος ήταν να σας υπενθυμίσω την παρουσία μου η οποία είαι σίγουρος πως σας έλειψε τις τελευταίες ημέρες. (βλ. σχετικό comment στους ελεύθερους περικυκλωμένους)

Και μην ξεχνάτε πως είμαι πανταχού παρών.

Να σκεπάζεστε το βράδυ, έβαλε ψύχρα!

No man's land

Σήμερα έλεγα να γραψω τη συνέχεια του Πασκάλ, αλλά οι συνθήκες δεν φαίνεται να το ευνοούν. Είμαι εκτός έδρας και γράφω από ένα ελεεινό net cafe με τρομερή φασαρία και ταχύτητα δικτύου που μπροστά της η δικιά μου dial-up μοιάζει Ferrari! Καταλαβαίνετε ότι τέτοιες καταστάσεις δεν ευνοούν την υψηλή τέχνη! Ο Φίσερ τσάμπα πάσχιζε να βελτιώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μοχθεί ο σκακιστής;

Αρκούμαι λοιπόν να παίξω το ρόλο του ανταποκριτή:
Ο καιρος εδώ(που;-δεν έχει σημασία-) είναι υπέροχος, αν και το πρωί έκανε λίγη ψύχρα,
οι άνθρωποι φιλικοί και εξυπηρετικοί,
οι γκόμενες ξεσαλωμένες όπως παντού.

και (ας μου επιτραπεί) μερικά μυνηματάκια:
panmas καλό ταξείδι, όταν φτάσεις πάρε τηλ. γιατί είμαι κοντά.
μαμά είμαι καλά, φιλιά!
αδερφούλα άφησα το θερμοσίφωνα ανοικτό, να τον κλεισεις και να προσέχεις.
gkarkamelious γράψε και τίποτα, δεν αντέχω το βάρος της ευθύνης όλο μόνος!
γυναίκες μου υπομονή, θα γυρίσω-ίσως- μην ανησυχείτε, δεν μου λείπετε καθόλου.

Είμαστε περικυκλωμένοι

Ολόκληρη αλυσίδα έχουν φτιάξει οι αντίπαλοι.
Πήγαινε, αγαπητέ αναγνώστη που μας βοηθάς να διατηρήσουμε τις χορηγίες, στο www.whitepages.gr και αναζήτησε ποιος έχει το τηλέφωνο 261 0?18060. Το ? θα έπρεπε να το ξέρεις ήδη ποιος αριθμός είναι.

Για ψάξε φανταστικέ αναγνώστη και το 231 0?18060 (θεσαλλλλλλονίκη) και πες μου τι βλέπεις. Εξαπλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς (+ το ότι παίρνει μπόνους ένα λ).

Black is OK!

Της Σφίγγας το κεντρί πονάει πολύ

Σφραγίζει διαβατήριο για σκοτεινό κατώφλι

Προφήτες πλάνοι μας μιλάνε γι’ απειλή

Και σέρνονται ξοπίσω τους ανήσυχοι οι όχλοι

Ποιος σ’ έμαθε να γεύεσαι ερημιές

Να ξεδιψάς με το ποτό που κρύβουνε οι κάκτοι

Όλα τα μπάρκα σου σε πλήρωσαν ρωγμές

Μα εσύ τον κήπο σου ποτέ δεν όρισες με φράχτη

Ποιος σ’ ύφανε με ίνες πορφυρές

Στου φεγγαριού τη χάση να εκπέμπεις πύρινη αύρα

Πάντα ζωγράφιζες τις θάλασσες βαθιές

Και στη σκακιέρα διάλεγες να παίξεις με τα μαύρα

Ποίηση

Εμπειρίκος Aνδρέας

Στέαρ

Στον Nίκο Eγγονόπουλο

H πλάστιγξ κλίνει εκεί που προτιμάμε
Kατά την ερμηνεία που της δίνουμε
Kάθε φορά που επιτυγχάνουμε στα ζάρια.

Kαι ιδού που επιτυγχάνουμε και πάλι
Aφού τα ζάρια πέσαν στην κοιλιά μιας γυναικός
Mιας γυναικός γυμνής και κοιμωμένης
Kατόπιν κολυμβήσεως στην άμμο.

Aυτή η γυναίκα καθώς λεν οι θρύλοι
Eίχε το θάρρος να περάση μοναχή της
Γυμνή με στέαρ των κολυμβητών στο σώμα
Mια θάλασσα πλατειά και φουσκωμένη
Aπό τους στεναγμούς του γλυκασμού πολλών αγγέλων

Γκρίζα διαφήμιση!

Στους χιλιάδες αναγνώστες μας που έχουν σκάσει από το κακό τους επειδή δεν μπορούν να απολαύσουν τα σκακιστικά διαγράμματα του ιστολογίου μας προτείνω αυτό.
Ετοιμαστείτε γιατί έπεται συνέχεια!

ενδυματολογικά σχόλια

Για τον ιστορικό του μέλλοντος παραθέτω και τις εξής λεπτομέρειες:
Το πουλόβερ με τους ρόμβους εκ δεξιών και όπισθεν του Προπονητού ανήκει στον υποφαινόμενο, ενώ το κεραμιδί μπουφάν στα αριστερά στον pk.
Ο gkarkamelius είναι φυσικά παρών στην ιστορική αυτή φωτογραφία (20 κιλά ελαφρύτερος και με μαλλιά!) , μπροστά μου και στα δεξιά .

Λύτρωση

Η αιδώ και οι τύψεις βασανίζουν αμείλικτα τους συντάκτες του αγαπημένου σας ιστολογίου τις τελευταίες ημέρες.

Συναθροιζόμενοι στην οικία μου, ανελογίσθημεν το μέγεθος του όλου σφαλματός μας και κλάψαμε πικρά.

Τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια, το ποτό, τα αμέτρητα τσιγάρα και τα σκληρά ναρκωτικά δεν κατάφεραν ούτε στιγμή να αποσπάσουν το ταραγμένο μας μυαλό από την τρομερή οδύνη του κρίματός μας.

Τα πράγματα πήραν απρόσμενη τροπή όταν ο pk σκαλίζοντας μαζοχιστικά τις θύμησες της νιότης μας, ανακάλυψε μια ιστορική φωτογραφία της ένδοξης ομάδος μας, με τον Προπονητή μας στο κέντρο, φανερά επηρεασμένο από την ιερότητα της στιγμής.

Αντικρύζοντάς Τον ξεσπάσαμε αυθόρμητα σε νέους γοερούς λυγμούς.

Όμως, σαν τα καυτά δάκρυα στέγνωσαν στα μάγουλά μας, ένα παρηγορητικό βάλσαμο χύθηκε στην πονεμένη μας ψυχή:

Ήταν το βλέμμα Του, γεμάτο αγάπη και σοφία που μας γέμισε δύναμη!

Ναι, όπως ο άσωτος υιός, έτσι και εμείς, οι μαθητές, είχαμε στην καρδιά του παδαγωγού συγχωρεθεί πριν καν γυρίσουμε στην πατρική εστία!

Αγκαλιαστήκαμε ανακουφισμένοι, γυρίσαμε στη φωτογραφία

και αναφωνήσαμε με πάθος:

Oh Captain, my Captain!

Αυτοτιμωρία

Σκηνές από τον Κώδικα Ντα Βίντσι διαδραματίστηκαν χτες βράδυ σε γνωστή γιάφκα της πόλης μας, καθώς τρεις ιεραπόστολοι ("πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη") συνειδητοποίησαν το βαρύ αμάρτημα στο οποίο είχαν υποπέσει, ξεχνώντας την γιορτή του μέντορά τους.

Γονυπετείς και με αίσθημα ευθύνης, οι μικροί ήρωες της καθημερινότητάς μας αυτομαστιγώθηκαν μέχρι θανάτου (όλο και κάποιος θα πέθανε εκείνη την ώρα).

Ο θάνατος της αλεπούς!

Μια ωραία παρτιδούλα, προσφορά του ιστολογίου μας στους φίλους του ζατρικίου.

Karpov,A (2730) - Kasparov,G (2800) [D85]

Wch35-KK5 Lyon-New York (17), 1990

[Ftacnik]

1.d4 Pillius, G. 1...Nf6 2.c4 g6 3.Nc3 d5 4.cxd5 Nxd5 5.e4 Nxc3 6.bxc3 Bg7 7.Be3 c5 8.Qd2 0–0 9.Nf3 Bg4 [9...Qa5 Gurevich,M 10.Rc1²] 10.Ng5!? [10.Be2 Gurevich,M 10...Qa5  11.... ™c6] 10...cxd4 [10...h6?! 11.h3! Bh5 12.g4 hxg5 13.gxh5 gxh5 14.Rg1‚] 11.cxd4 Nc6 12.h3 Bd7 [12...Bxd4?! 13.Bxd4 Qxd4 14.Qxd4 Nxd4 15.hxg4 Nc2+ 16.Kd2 Nxa1 17.Bd3±; 12...Nxd4?! 13.hxg4 Rc8 14.Rd1! (14.Rc1 Rxc1+ 15.Qxc1 Qa5+ 16.Bd2 Qxa2χ; 14.Bd3?! Nc2+! 15.Bxc2 Bc3 16.Qxc3 Rxc3 17.Bb3 Rxe3+ 18.fxe3 Qa5+; 14.Bxd4 Bxd4 15.Rc1 Bxf2+!) 14...Nc2+ (14...Rc2 15.Qb4 Nc6!χ) 15.Ke2 Qc7 16.Kf3! Rfd8 17.Bd3] 13.Rb1 [13.Be2 Gurevich,M] 13...Rc8! 14.Nf3 [14.Rxb7 Nxd4 15.Bxd4 Bxd4 16.Qxd4 Rc1+ (16...Qa5+ Gurevich,M  17.... «c1ƒ) 17.Kd2 Rd1+! 18.Kxd1 Ba4+] 14...Na5 15.Bd3 Be6 [15...Nc4 16.Bxc4 Rxc4 17.0–0 (17.Rxb7 Bc6 18.Rxa7 Qb6 (18...Bxe4©) 19.d5 (19.Ra3 Qb1+ 20.Qd1 Qb4+ 21.Nd2 Qxa3 22.Nxc4 Qxa2 23.Nd2 Bb5‚) 19...Qb1+ 20.Qd1 Bc3+ 21.Nd2 (21.Ke2 Qb2+ 22.Kf1 Bb5 23.Kg1 Rxe4) 21...Bxd2+ 22.Kxd2 Qb4+ 23.Ke2 Bb5‚) 17...Qc7 (17...b5 18.Rfc1 Ra4 19.d5²) 18.Rfc1 b5 19.Rxc4 Qxc4 (19...bxc4 20.Qc3!) 20.Rc1 Qe6 21.Rc7²] 16.0–0 Bc4 [16...Nc4?! Gurevich,M 17.Bxc4 Bxc4 18.Rfc1²] 17.Rfd1 b5? [17...Bxd3 18.Qxd3 Qd7?! (18...e6!? 19.d5 exd5 20.exd5 Nc4; 18...Nc4 Gurevich,M 19.Bf4²) 19.d5 (19.Qa3 b6 20.Bg5²) 19...Nc4 20.Bd4; 17...e6 18.Bg5! Qc7 19.Rbc1²] 18.Bg5! a6 19.Rbc1 [19.Bxe7?! Qxe7 20.Qxa5 Bxd3 21.Rxd3 Qxe4 22.Rdd1 Rc6] 19...Bxd3 [19...Re8 20.Bb1] 20.Rxc8 Qxc8 21.Qxd3 Re8? [21...Nc4 22.Bxe7 Nb2 23.Qd2 Nxd1 24.Bxf8; 21...Qb7 22.Qa3 a)22.d5 Nc4 23.Rb1 Rc8 24.Nd4 Ne5; b)22.Rc1! Gurevich,M 22...Nc4 (b)22...h6 23.Bh4 g5 24.Bg3 Rc8 (b)24...Nc4 25.a4!) 25.Rxc8+ Qxc8 26.Qa3) 23.a4! Nb2 24.Qa3 Nxa4 25.Qxe7 Qxe7 26.Bxe7 Re8 27.Rc7 /» Gutman/Treppner; 22...Nc4 23.Qxe7 Qxe7 24.Bxe7 Re8 25.Bc5 Rxe4 26.d5 Nb2 27.Rd2 Nc4 28.Rd3 Nb2 29.Rd2= (29.Ra3 Na4) ; 21...Qd7= Gurevich,M] 22.Rc1 Qb7 [22...Qd7 Gurevich,M 23.Qa3 Nc4 24.Qxa6 Bxd4 25.Nxd4 (25.Rb1²) 25...Qxd4 26.Qxb5 Nd6=] 23.d5 Nc4 [23...h6 24.Bf4 Nc4 25.Nd2 g5 26.Bg3 Nxd2 27.Rc7!] 24.Nd2 Nxd2 [24...Ne5 Gurevich,M 25.Qc2  26.Όc7»; 24...h6 Gurevich,M 25.Bf4²] 25.Bxd2! [25.Qxd2 b4 26.Rc6 a5„] 25...Rc8

XABCDEFGHY
8-+r+-+k+(
7+q+-zppzlp'
6p+-+-+p+&
5+p+P+-+-%
4-+-+P+-+$
3+-+Q+-+P#
2P+-zL-zPP+"
1+-zR-+-mK-!
xabcdefghy

26.Rc6! Be5 [26...Rxc6 27.dxc6 Qxc6 (27...Qc7 Gurevich,M 28.Qd7 Be5 29.Bb4 e6 30.Qe8+ Kg7 31.Qf8+ Kf6 32.Be7+ Qxe7 33.Qh8+ Kg5 34.Qxe5+ Kh6 35.c7+-) 28.Qd8+ Bf8 29.Bh6+-] 27.Bc3 Bb8 [27...Bxc3 28.Qxc3 Rxc6 29.Qxc6 Qa7 30.e5+-] 28.Qd4 f6 29.Ba5 Bd6 [29...Qd7 30.Qc5 Rxc6 31.Qxc6 Qd6 32.Qe8+ Kg7 33.Bd8 Qh2+ 34.Kf1 Qh1+ 35.Ke2 Bh2 36.Qxe7+ Kh6 37.Bb6+-; 29...Rxc6 Gurevich,M 30.dxc6 Qxc6 31.Qd8+ Kf7 32.Qxb8 Qc1+ (32...Qxe4±) 33.Kh2+-] 30.Qc3 [30.Qb6!?] 30...Re8 31.a3 Kg7 32.g3 [32.Bc7!] 32...Be5 33.Qc5 h5 [33...Bd6± Gurevich,M] 34.Bc7 Ba1 35.Bf4 Qd7 36.Rc7 Qd8 [36...Qxh3 37.Rxe7+ Rxe7 38.Qxe7+ Kg8 39.Bh6 f5 40.e5] 37.d6 g5 38.d7 Rf8 39.Bd2 Be5 40.Rb7 Ftacnik,L[40.Rb7 Gurevich,M 40...Bd6 41.Qc6 Bxa3 42.Be3  43.»b6+-] 1–0

Χαβάη 5-0

Ο Pascale και το σκάκι (2)

''Αν αγαπάς κάτι, αργά ή γρήγορα θα σε σκλαβώσει."
pillius

Και να 'μαι εδώ πάλι αυτή την προχωρημένη ώρα, αψηφώντας την αυπνία, την κούραση και το hangover για να ικανοποιήσω την παλλαϊκή απαίτηση και να συνεχίσω την ιστορία του Pascale, όπως τουλάχιστον μου την αφηγήθηκε πριν περίπου από μια εβδομάδα στο ''Cinema".

...Η πρώτη παρτίδα ξεκίνησε με 1.δ4 δ5 2.γ4 Αζ5 .Εγώ είχα τα λευκά και όντας ήδη out of book σκέφτηκα για δύο λεπτά ενώ η Ναταλία εξηγούσε στον αντίπαλό μου ότι εκτός από αγγλικά, μιλάει και ισπανικά και σέρβικα.

-Σέρβικα; ρώτησα παίζοντας 3.γδ5.

-Ναι, η μητέρα μου είναι από τη Σερβία. Ξέρεις και εσύ;

-Όχι, απλά ξέρω μερικούς Σέρβους, απάντησα, αλλά η σκέψη μου έτρεχε ήδη στη Βιολέτα με το βαθύ μπλε του Αιγαίου, που την κοιτούσα και βυθιζόμουν στο γαλάζιο πέλαγο των ματιών της και κολυμπούσα και χανόμουν σε κόσμους μακρινούς...

-Από που, από το σκάκι; με διέκοψε η Ναταλία και η φιγούρα της Βιολέτας μπήκε σε ένα λεωφορείο της γραμμής Θεσσαλονίκη-Βελιγράδι και χάθηκε.

-Ναι.

-Παίζει η ξαδέρφη μου σκάκι. Μάλιστα τώρα είναι σε ένα τουρνουά στη Θεσσαλονίκη!

¨Καλαμαριά¨ σκέφτηκά, αλλά βέβαια τα θαύματα μας έχουνε τελειώσει: Το όνομα που μου είπε μού ήταν παντελώς άγνωστο.

Μετά από αυτό αποφάσισα να ξεχάσω τη Βιολέτα και να επικεντρώσω την προσοχή μου στην παρτίδα γιατί όσο αεροβατούσα, ο μυστήριος τύπος που αντιμετώπιζα δεν δίστασε καθόλου να με κάνει χωνί:

1.d4 d5 2.c4 Bf5 3.cxd5 Bxb1 4.Rxb1 Qxd5 5.Qa4+ Nc6 6.Nf3 0–0–0 7.e3 e5 8.Bc4 Qe4

XABCDEFGHY
8-+ktr-vlntr(
7zppzp-+pzpp'
6-+n+-+-+&
5+-+-zp-+-%
4Q+LzPq+-+$
3+-+-zPN+-#
2PzP-+-zPPzP"
1+RvL-mK-+R!
xabcdefghy

Με όπλο την παροιμιώδη ψυχραιμία μου, αποφάσισα να παίξω 9.Βd2!!

και να κάνω σα να μην τρέχει τίποτα!

Ο κατοικίδιος Fritz μου όταν είδε αυτή την κίνηση ξέσπασε σε λυγμούς:

«Θεέ του λογισμικού, γιατί δε μ’έκανες το ΚΒ2339057 security update της Microsoft, ή κάποιο σιχαμερό σκουλήκι με σύντομη ζωή αλλά πολλά ταξείδια, ή έστω flashing banner σε τσοντοσελίδα κοπρολάγνων, παρά να είμαι το καλύτερο κυνηγόσκυλο του κόσμου και το αφεντικό μου να ταίζει περιστέρια στις πλατείες;»

Ο αντίπαλός μου αντίθετα, έσπευσε ιπποτικά να μου υποδείξει οτί αυτή η κίνηση στήνει τον πύργο με σαχ.

-Έχετε δίκιο, απάντησα, αλλά δε μου αρέσει να ανακαλώ κινήσεις!

Το τέλος ήταν σύντομο:

9.Bd2 Qxb1+ 10.Ke2 Qxh1 11.d5 e4 12.dxc6 exf3+ 13.gxf3 Rxd2+ 14.Kxd2 Qxf315.cxb7+ Kxb7 16.Ba6+ Kb6 17.Qb5#

XABCDEFGHY
8-+-+-vlntr(
7zp-zp-+pzpp'
6Lmk-+-+-+&
5+Q+-+-+-%
4-+-+-+-+$
3+-+-zPq+-#
2PzP-mK-zP-zP"
1+-+-+-+-!
xabcdefghy

«Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου»

Fritz 8

(η συνέχεια στο επόμενο)

...Άρχοντας IS COMING BACK!!!

Να μου επιτραπεί η έκφραση αλλά χέστηκα απο την χαρά μου, μεταφορικά πάντα, μόλις πληροφορήθηκα την επάνοδο ενός μεγάλου δορυφορικού αλανιού της παρέας, γνωστού ως Άρχοντα, μεγάλου "πρόξενου" του ζατρικίου στα Ψηλά Αλώνια, ο οποίος επιστρέφει στις 22 Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα απο τις Ηνωμένες Πολιτείες (St.Lewis, Mississipi), όπου ολοκλήρωσε πρόσφατα με επιτυχία το πολύχρονο έργο του και αποφάσισε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, ευτυχώς αφήνωντας πίσω του την Κατερίνα να λυσσομαννά και να οδείρεται πάνω στους δύστυχους Μισσισιπιώτες και Μισσισιπιώτισσες.
Στα χρόνια που πέρασαν, όλοι μας πετούσαμε τάπες, ο καθένας με τον τρόπο του, περιμένοντας το ουΐσκι μας να ωριμάσει. Ήρθε η ώρα να κάτσουμε όλοι κοντά και να δούμε αν το μπέρμπον του Παναώτη άξιξε την πολύχρονη απουσία του απο την παρέα μας.

Καλή αντάμωση σειρούλα!

Ο καρχαρίας της σκακιέρας

Μοναδικό ντοκουμέντο, ο pk επί το έργον!

Έχοντας πάρει φόρα και αφού διεκπεραίωσε μανούβρα ακριβείας, ο pk δίνει το τελικό τακτικό χτύπημα (παρατηρήστε την άμοιρη φώκια- σκακιστή ήδη παγιδευμένη στα κοφτερά δόντια του, για να συνειδητοποιήσετε το αιμοβόρον του ανδρός)

Back is OK!

Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα. Ήγγικεν η ώρα, ω αναγνώστη (είμαι πιλιπρεπής), να σου αποκαλύψω το κόλπο που με έκανε ό,τι είμαι. Back is OK, κολλημένε στα σκακιστικά στερεότυπα μαζέτα. Άφησε επιτέλους τα κομμάτια σου να γνωρίσουν την ζεστασιά της επιστροφής στην γνώριμη γραμμή, την αρχική. Δώσε τους την ευκαιρία να γεμίσουν τις μπαταρίες τους, να βαδίσουν άλλη μια φορά στην συνοριογραμμή.

Τα ιμπεριαλιστικά κόλπα περί απόκτησης χώρου είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν τον ίππο που θα τους πηδήξει (με την καλή έννοια, ω αναγνώστη (πιλ πιλ)) <-- αυτή είναι μια εμφωλευμένη (nested) παρένθεση.

Πίσω λοιπόν τα κομμάτια, πίσω για να πάρουν φόρα.

O Pascale και το σκάκι.

Σήμερα θα αφήσω για λίγο τις ιστορίες από το -μακρινό δυστυχώς- παρελθόν και θα σας μεταφέρω μερικές χιλιάδες χρόνια μετά:
Προχτές το απόγευμα ανεβαίνοντας με τα πόδια για το σπίτι μου μετά από μια ακόμα κουραστική μέρα στη ...........(λυπάμαι για αυτό φίλε andyhot), πέρασα από ένα πεζόδρομο με καφετέριες και , ω του θαύματος, ήταν εκεί, ακριβώς μπροστά στα μάτια μου, σε ένα συνηθισμένο μαύρο σιδερένιο τραπεζάκι καφενείου, αλλά η πληθωρική της παρουσία έκανε φυσικά τα πάντα γύρω της να ξεθωριάζουν και τη ματιά μου να μην μπορεί να ξεκολλήσει από πάνω της! δεν είναι βέβαια κάτι που βλέπεις κάθε μέρα σε ένα τέτοιο μέρος και σαν ηλεκτρισμένος κοντοστάθηκα πάνω από το τραπέζι για να την παρατηρήσω καλύτερα. Φυσικά δεν θα μπορούσα να λαθέψω. Η μορφή της μου είναι τόσο οικεία που θα μπορούσα να την ξεχωρίσω ακαριαία και μέσα σε ένα στροβιλιζόμενο με την ταχύτητα του φωτός κυκεώνα δισεκατομμυρίων εικόνων και συμβόλων:
Μία κλασική αγωνιστική σκακιέρα καλής ποιότητας(από αυτές τις υφασμάτινες που διπλώνουν ρολό, για τους αδαείς) με τα γνωστά γιαλιστερά ασπρόμαυρα κομμάτια, ακριβώς αυτή που χρησιμοποιούμε στα τουρνουά!
''Τί γυρεύει ένα κορίτσι σαν και σένα σ'ενα μέρος σαν και αυτό;'' αναρωτήθηκα και σήκωσα το βλέμμα για να δω ποιος ήταν υπεύθυνος για αυτή την αναπάντεχη συνάντηση.
Δεύτερη έκπληξη: αντί για τους δύο σκυμμένους διοπτροφόρους σκακιστόφατσες που περίμενα, γύρω από το τραπέζι συνωστίζονταν δύο πιτσιρικάδες μεταλάδες, ένα νοστιμούλι ξανθό πιπίνι με σκουλαρίκι στη μύτη κλπ, και ένας γεροδεμένος μεσόκοπος με βερμούδα, φανελάκι και κοκκινωπή φάτσα, προφανώς αλλοδαπός.
Ο τελευταίος παρατηρώντας το ενδιαφέρον μου μού λέει στα αγγλικά να κάτσω και να παίξω μαζί του αν θέλω, μόλις τελειώσουν αυτή την παρτίδα.Εγώ που εκείνη τη στιγμή είχα ήδη απορροφηθεί με την αξιολόγηση της θέσης πάνω στη σκακιέρα για να διαπιστώσω αν οι εμπλεκόμενοι ήταν σχετικοί με το άθλημα, απάντησα κάτι αόριστο, αλλά αμέσως επεμβαίνει και η πιτσιρίκα και κάνει τις συστάσεις στα ελληνικά:
-Είμαι η Ναταλία και από δω ο Κώστας και ο Παναγιώτης.
Η Ναταλία τα είπε αυτά χαμογελώντας πολύ χαριτωμένα και συνέχισε να κουβεντιάζει στα αγγλικά με τον ξένο, αλλά αυτό που με έκανε να δεχτώ χωρίς δεύτερη κουβέντα την πρόσκληση ήταν δύο πολύ πρόσφατες παρατηρήσεις:
α) ο αλλοδαπός, αγνώστων παρά τις συστάσεις λοιπών στοιχείων, είχε μόλις κερδίσει την παρτίδα με κομψή θυσία ίππου.
β) από το μικρό σακίδιο που είχε ακουμπισμένο δίπλα του μισοπροεξείχε το ''Europe Echecs'' (γνωστό γαλλικό σκακιστικό περιοδικό)
''Βρε λες;'' σκέφτηκα, καθώς παράγγελνα ένα φραπέ με ολίγη...
(η συνέχεια στο επόμενο)

Ησυχία

Μάλλον οι χιλιάδες αναγνωστών οι οποίοι παρακολουθούν το ιστολόγιο μετά μανίας άρχισαν να δέχονται τις συνέπειες της νέας αυτής τρέλας, κατέφθασαν οι πρώτοι λογαριασμοί απο τον ΟΤΕ (για Ελλάδα, δεν ξέρω πως στα άλλα κράτη) και κόπηκαν οι συνδέσεις τους μέχρι αυτοί να εξοφληθούν (μιλάμε για υπέρογκα πόσα).
Ξανά στην μοναξιά μας λοιπόν, μπροστά στην εμπριμέ τάβλα με τα ξυλάκια...
Για να μην υπάρχει κενό στην ροή των ιστοριών απο το παρελθόν των συνευρέσεων στο όνομα της εμπριμέ τάβλας, θα κάνω απλά μια νύξη για τον Ιούδα που όλοι οι κύκλοι διαθέτουν (στην Ελλάδα μετά την κατοχή χρησιμοποιείται αντ' αυτού ο όρος ρουφιάνος, που παρόλα αυτά δεν καλύπτει το εύρος του Ιούδα γιατί είναι απλά αδύνατος χαρακτήρας και δεν έχει άλλες επιλογές, ενώ ο Ιούδας λόγω κάποιων αδυναμιών του καταστρέφει το σύνολο του παρόλο που αρχικά ήταν υποσχόμενο). Ο Ιούδας αυτός σήμερα είναι υποψήφιος δικαστής και όλοι του ευχόμαστε ειλικρινά και ολόψυχα καλή επιτυχία. Εδώ μπαίνουν και άλλα θέματα όμως τα οποία δεν είναι δική μας δουλειά να αναλύσουμε.
Κάνοντας την αρχή λοιπόν και προσκαλώντας τους ομοϊδεάτες να απολαύσουμε ένα ωραίο λαϊκό δικαστήριο (την απόφαση την έχουμε ήδη λάβει) παρακαλώ να δημοσιεύσουν τις απόψεις τους για τον γνωστό ιούδα Αντρέι Μποτσαριώνοβιτς Εισαγγελεϊ, ο οποίος ξέχασα να αναφέρω είναι ένα χαρμάνι ανατολικοευρωπαϊκής καταγωγής. Επίσης καλώ τον ειδικό ποινικολόγο εκ Ρουμανίας κ. Αντρέϊ Αντρέου να συνδράμει και αυτός ρίχνωντας και αυτός μερικές πέτρες. Ξέχασα να πω πως η ποινή του υπόδικου είναι η δια ιστολογίου διαδικτύου μέσω δημοσιεύσεων λιθοβολισμός.
Και πλέον έχοντας αποφασίσει την απόφαση και την ποινή μπορούμε να απολαύσουμε την ακρόαση της διαδικασίας για τον κατηγορούμενο ο οποίος ξεπούλησε την ομάδα του (κυρίως την παρέα του) για ευτελές αντίτιμο και προβάλωντας δις φτηνές δικαιολογίες και επιχειρήματα, με τελική συνέπεια η παρέα - ομάδα να απωλέσει έναν τίτλο πανελλήνιου εφηβικού πρωταθλήματος τον οποίο διεκδίκησε μέχρι τέλους σχεδόν και βγάζοντας όλο το πρωτάθλημα με αριθμητικό μειονέκτημα. Αξέχαστο το 5-1 επί του Κορυδαλλού στον πρώτο γύρο ο οποίος κατέβηκε με περίσσεια στόμφου να αγωνιστεί και κατέληξε να ψάχνει την πόρτα εξόδου.
Για την ιστορία αυτόν τον παίκτη τον εξορίσαμε προς παραδειγματισμό.

Τα πρώτα χρόνια

Ήταν 26 Σεπτεμβρίου 1990 όταν, αμούστακο παιδί ακόμα, πέρασα το κατώφλι του εκδρομικού - πεζοπορικού συλλόγου, ο οποίος στον χώρο του επίσης διατηρούσε μπαρ και τμήμα σκακιού. Το προτελευταίο εξυπηρετούσε την δροσιά και την κουβεντούλα των μελών του, το τελευταίο εξυπηρετούσε τις ανάγκες κάλυψης των στηλών του μηνιαίου περιοδικού το οποίο έκδιδε.
Ναι, αλήθεια τόσες πολλές ήταν οι επιτυχίες της ομάδας αυτής, κυρίως δε των πιτσιρικάδων της, οι οποίοι έφερναν σε κάθε αγώνα επιτυχίες και καυτά δάκρυα στα μάγουλα του γερο-Αριστείδη.
Πραγματικά, αν τα έλο τα οποία παίρναμε απο την τράπεζα είχαν πραγματικό οικονομικό αντίκρυσμα, όλοι μας πλέον θα είχαμε λύσει το βιοποριστικό μας πρόβλημα και πλέον θα παίζαμε το σκάκι μας με περίσσεια άνεση. Τι μπορείς να κάνεις όμως με μια τράπεζα;; Ρωτήστε τυχαία οπονδήποτε βρείτε γύρω σας, ανάμεσα στα εκατομμύρια των ελλήνων που τελούν υπό υποθήκη.
Είναι άπειρα τα τερτίπια που μπορεί να σκαρώσει μία τράπεζα άμα θέλει, αμφιβάλλετε;

Μεγάλη επιτυχία!

Τεράστια επιτυχία σημειώνει ήδη από τα πρώτα του βήματα το blog-ποταμός που διαβάζετε αυτή τη στιγμή! Παρά το γεγονός ότι έκανε πρεμιέρα κατακαλόκαιρο, το βραδύ ρυθμό ενημέρωσης, -φόρτος εργασίας γαρ-, και το περιορισμένο budget, ενθουσιώδη μηνύματα αναγνωστών από όλη την Ελλάδα -και το εξωτερικό- κατακλύζουν καθημερινά τα γραφεία του ιστολογίου μας!
Λόγω περιορισμένου χώρου και πίεσης χρόνου-πρέπει να κλείσουμε την ύλη μας- ενδεικτικά μόνο παραθέτω ένα μήνυμα που μας ήρθε από το βροχερό αυτές τις ημέρες Αμστερνταμ:

Dystyxws den exw xrono na skeftw ti tha grapsw san sxolio sth selida sas. Tha to kanw omws kapoia stigmh. Gi' auto off record sou lew oti grafeis yperoxa kai oti o ............. einai arrwstos. Einai gamath h selida. Elpizw na exei kai synexeia h istoria. Poios einai o tritos? O .......... ?

Οι λογοκριτικές τελίτσες μπήκαν για να προστατευθούν οι συγγραφείς από τα πλήθη των αφιονισμένων θαυμαστριών και το mail δημοσιεύεται φυσικά χωρίς την άδεια του αποστολέα για τον απλούστατο λόγο ότι είναι μακριά!
Να τονίσω-επειδή πάντα υπάρχουν μίζεροι και κακόπιστοι- ότι το παραπάνω μήνυμα είναι 100% αυθεντικό!
Προς επίρρωσιν δε τούτου, τα στοιχεία της 22άχρονης αιθέριας ύπαρξης που μου το απέστειλε (ονοματεπώνυμο,αριθμός ταυτότητας,διεύθυνση κατοικίας, αριθμός τηλεφώνου, φωτογραφία) βρίσκονται στη διάθεση κάθε σοβαρά ενδιαφερόμενου ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ.
(50 ευρώ+Φ.Π.Α. έξοδα αποστολής)

Καλό μήνα

Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια....
Ήταν το βρόμικο (με 'ο' κύριε διορθωτά) 1989, Σεπτέμβρης μήνας, όταν πρωτοσυνάντησα τον Άρη. Αφού έλυσα ένα παιδικό πρόβλημα (παιδί ήμουν άλλωστε), προαγωγή σε πύργο για να μην γίνει το πατ (την πατήσαμε), με συμπάθησε. Μέχρι να έρθει ο ξανθομπάμπουρας, ένα χρόνο μετά, ήμουν η μόνη του συμπάθεια.

"Εισβολέας", σκέφτηκα μόλις τον είδα, "ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα". Η δοκιμασία τελείωσε αναίμακτα ("Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship"). Τελικά, το "there can be only one" δεν ίσχυσε τότε.