Πίλλιας για την πρωτιά!

Βασικός στόχος του post η επίτευξη ενός νέου ρεκόρ, 28 posts/month!
Με την ευκαιρία καταγράφεται η επιθυμία για την πρωτιά του πίλλια στο τουρνουά.
Ο κύριος παραπάνω έχει στοιχηματίσει κιόλας για αυτόν!
Στο βάθος η τύχη του κοιμάται!

Πίλλια γερά πάρτους τα λεφτά! (μην ξεχάσεις τα elo!)

Βασίλης και Είδωλο φανατικά.

Δε λέω, το συγγραφικό ταλέντο του μπήχτη είναι άπαιχτο. Αν δεν τον γνωρίζαμε όλοι θα λέγαμε πως με αγάπη αναπολεί το κοινό παρελθόν του με το Βασίλη και τον αδερφό του. Δεν θα σταθώ σε αυτά που έγραψε. Εξάλλου είναι η προσωπική του άποψη. Θα μιλήσω απλά στους Βασίλη και Παναγ. Και θα το κάνω εδώ, αν και θα μπορούσε να γίνει ειδική αναφορά στο blog του Βασίλη.

Ο Παναγ. κατά κόσμον ΕΙΔΩΛΟ, μπορεί μικρός να έριχνε ό,τι υπήρχε στο διάβα του, όμως η αστάθεια στο περπάτημά του είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη σταθερότητα του μυαλού και του χαρακτήρα του. Ο άνθρωπος αυτός, είναι απλά χίλια χρόνια πιο μπροστά από την εποχή του. Τι να κάνουμε. Όταν ο Θεός σου δίνει τόσο μυαλό, και τέτοιο χαρακτήρα, χρειάζεσαι και ένα ελάττωμα.

Όσο για το Βασίλη, εγώ ψηφίζω φανατικά Pill. Τα λέφτά μου όλα πάνω του (και δεν είναι και λίγα). Βασίλης till I'm dead. Τί να κάνουμε, είμαι και εγώ άλλο ένα θύμα της γοητείας του. Ε, ναι, λοιπόν, το παραδέχομαι.

Watch out boys. Όταν μια Θεά κάνει τον κόπο να γράψει για σας δημόσια, και αμέσως μετά να παρεξηγηθεί και να κατηγορηθεί, τότε όλα τα άλλα είναι απλά λογια πτερόεντα.

Η επίσκεψη........

Από το βάθος φάνηκε ο Βασίλης. Είχε φορέσει το χαρακτηριστικό περπάτημα που βάζει κάθε φορά , όταν θέλει να δείξει στους υπόλοιπους ότι έχει επιτύχει τον στόχο του. Κούναγε τα χέρια του μπρός πίσω λες και δρασκέλιζε τον αέρα με αυτά. Είχε κορδωθεί πίσω και κούναγε το κεφάλι του δεξιά αριστερά σαν τον βασιλιά καρνάβαλο. Το βλέμμα του ήταν σπινθηροβόλο και συχνά έπιανε τη μπλούζα του λίγο πάνω από το στήθος και την τράβαγε, γιατί είχε κολλήσει στο πετσί του από τον ιδρώτα!! Ήταν απορίας άξιο πώς αυτό το παιδί είχε τόση μεγάλη και εγγυημένη επιτυχία. Δεν είχε δα και τα προσόντα του αδερφού του Μπήχτη!!

Κάποιες κοπέλες που είχε γνωρίσει ο αδερφός του Μπήχτη και τους είχε πει ότι είναι φίλος του Βασίλη -γιατί αλλιώς δεν υπήρχε καμία πιθανότητα - τον παρομοίαζαν με σημαιοφόρο στη σχολική παρέλαση της 25 Μαρτίου, και μάλιστα με κοντό σημαιοφόρο για να είναι πιο μεγάλος ο λόγος της σημαίας προς τον σημαιοφόρο!! Άλλες πάλι τον είχαν παρομοιάσει με τον διάσημο Ουκρανό πολυπρωταθλητή του άλματος επί κοντώ , Σεργκέι Μπουμκα, όταν έχει επιτύχει την μέγιστη επιτάχυνση!! Όπως και να έχει, ο αδερφός του Μπήχτη είχε κερδίσει τον σεβασμό των συμπαιχτών του παρόλη την αδεξιότητά του.

Ο δάσκαλος χαμογέλασε που είδε τον Βασίλη.

- Πού'σαι ρε Βασίλη ; Φορτώ

- Έλα ρε Άρη, και εσύ εδώ ; Μόλις είδα και την Ουρανία

Ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασε τον δάσκαλο και τίναξε το κεφάλι του.

- βρε τον αθεόφοβο, σκέφτηκε χαμηλοφώνως ο δάσκαλος

-Είχα πάει να χαιρετήσω μια παλιά γνωστή μου και επιστρέφοντας είδα την Ουρανία με τον Άρη στο άλλο βαγόνι. Τους είπα να ερθουν από 'δω.

Είπε ο Βασίλης και η καρδιά του δασκάλου πήγε στη θέση της. Κάτι είχε πάρει και απ' αυτόν αυτός ο μαθητής

Η επίσκεψη.......

Ο δάσκαλος κοίταξε από την άλλη μεριά τώρα. Εκεί που ήταν ο Μπήχτης. Δεν ήταν όμως ο Μπήχτης που είχε προκαλέσει τρόμο και πανικό σε γενεές επἰ γενεών Ελληνίδων κορασίδων. Ήταν ένας Μπήχτης τσακισμένος, πατημένος, λες και είχε περάσει η ζωή από πάνω του σαν οδοστρωτήρας και τον είχε ισοπεδώσει. Ο δάσκαλος θαύμασε τον εαυτό του για την πανουργία του. Το παρατσούκλι που του είχε δώσει, σκεφτόταν από μέσα του, ήταν μεγαλοφυές.

- Μπήχτη, τι κάνεις ;

Είπε περιπαιχτικά ο δάσκαλος. Σίγουρα άμα είχε μουστάκια, θα γέλαγε κάτω απ' αυτά τώρα...


- Δάσκαλε, γιατί μου το έκανες αυτό ; Πάρε πίσω την κατάρα.

- Για να πάρω πίσω την κατάρα, θα πρέπει να περάσεις τρεις δοκιμασίες. Πρώτον θα πρέπει να βγεις πρωταθλητής στο πρωτάθλημα Αχαϊας - Ηλείας κάτω των 20.

Είπε ο δάσκαλος και έβαλε την δεξιά παλάμη του πάνω στο στόμα του σαν να ήταν μουστάκια, γύρισε προς τους άλλους, έγειρε προς τα μπρος και μετά προς τα πίσω και γέλασε.

- Δάσκαλε αυτό δεν μπορώ να το κάνω λόγω ηλικίας. Αλλά το έχω κάνει στο παρελθόν, το 1999

Ο δάσκαλος κατσούφιασε προς στιγμήν, αλλά πάλι βρήκε τον ενθουσιασμό του αφού σκέφτηκε την δεύτερη δοκιμασία

- Πρέπει να βγεις μέσα στην πεντάδα στον πανελλήνιο πρωτάθλημα κάτω των 20

Είπε και επανέλαβε την ίδια χειρονομία με πριν.

- Δάσκαλε ούτε αυτό μπορώ να το κάνω, λόγω ηλικίας. Το είχα κάνει όμως στον παρελθόν, το 1999 είχα βγει τέταρτος.

Ο δάσκαλος πάλι κατσούφιασε προς στιγμήν, αλλά πάλι βρήκε τον ενθουσιασμό του όταν σκέφτηκε την τρίτη δοκιμασία.

- Πρέπει να βγεις πρωταθλητής ανδρών Αχαϊας-Ηλείας. Ε, μη μου πεις ότι και αυτό δεν μπορείς να το κάνεις λόγω ηλικίας.

Είπε ο δάσκαλος και ξαναεπανέλαβε την ίδια χειρονομία με πιο πριν, σίγουρος τώρα για τον θρίαμβό του.

- Δάσκαλε, αυτό δεν μπορώ να το κάνω όχι λόγω ηλικίας, αλλά λόγω μαζετοσύνης. Πάντως και αυτό το έχω κάνει στο παρελθόν, το 2001. Και μάλιστα είμαι ο μόνος στην ιστορία της περιοχής που βγήκα όχι απλώς πρωταθλητής, αλλά υπέρπρωταθλητἠς των 2 νομών.

Είπε ο Μπήχτης και μια ψιχάλα έπεσε στο χέρι του δασκάλου που ήταν ακουμπισμένο στο μηρό του. Τελικά ίσως το είχε αδικήσει αυτό το ταλἐντο. Ίσως είχε φανεί πολύ σκληρός. Ενώ ο δάσκαλος τα σκεφτόταν όλα αυτά, η ψιχάλα είχε αρχίσει να γίνεται βροχή. Ο δάσκαλος σήκωσε το χέρι του, όπως το σηκώνει η πουλάδα για να προστατέψει τα μικρά της από τη βροχή και το κρύο, και ο Μπήχτης κούρνιασε κάτω από την αμασχάλη του.

Τότε ο δάσκαλος γύρισε προς τους άλλους και σήκωσε και την άλλη αμασχάλη του.

- Κανείς δεν θα ξαναπει αυτό το ταλέντο Μπήχτη, είπε στους άλλους και γύρισε πάλι προς τον Μπήχτη, από 'δω και μπρος θα σου μιλάω με γλυκυτητα για να επανορθώσω το κακό που σου έχω κάνει... Γιωργάκη μου!!!

Η επίσκεψη......

Ο δάσκαλος κοίταξε παραδίπλα αλλά δεν είδε κανέναν μαθητή του. Ήταν κενή η θέση. Κανονικά έπρεπε να κάθεται ο Βασίλης εκεί. Η ντροπή του δασκάλου. Όχι γιατί ήταν τόσο άσχημο το σκάκι του, αλλά γιατί τον είχε κερδίσει ένας άλλος δάσκαλος.

Ο άλλος αυτός δάσκαλος, όμως, δεν ήταν τόσο επιτυχημένος δάσκαλος στο σκάκι όσο στη ζωή. Είχε πάρει τον Βασίλη από μικρό παιδί και του είχε μάθει να καμακώνει. Ο Βασίλης είχε μεγάλη έφεση στο συγκεκριμένο άθλημα το οποίο και ακολούθησε σε βάρος του σκακιού. Πολύ γρήγορα ξεπέρασε τον δάσκαλό του, Νίκο τον ελέγανε, και το όνομά του έγινε θρύλος και διαβατήριο στα χέρια των φίλων του.

Αρκετά συχνά, όταν οι φίλοι του γνώριζαν μια κοπέλα που τους άρεσε, αρκούνταν να πουν ότι είναι φίλοι του Βασίλη. Πολλές κοπέλες μην μπορώντας να έχουν τον θρύλο, λόγω έλλειψης χρόνου από την πλευρά του Βασίλη - ο Βασίλης ήταν ένας πραγματικός Δον Ζουαν και δεν έκανε διακρίσεις ανάμεσα στις γυναίκες που είχαν κλείσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας τους - ένιωθαν μεγάλη τιμή που θα είχαν τουλάχιστον την ευκαιρία να πάνε με έναν φίλο του.

Ας γυρίσουμε στον δάσκαλο, όμως, ο οποίος απορούσε με αυτή την απουσία. Όσο και αν τον είχε ντροπιάσει ο Βασίλης, θα ήθελε να τον δει μετά από τόσα χρόνια.

- Που είναι ο Βασίλης ; Δεν ήρθε ;

- Ήρθε δάσκαλε, πήγε να χαιρετήσει μια γνωστή του.

Ο δάσκαλος κούνησε το κεφάλι του δεξιά - αριστερά και μουρμούρισε

- Αδιόρθωτος

Το τρένο σε αντίθεση με το Air Bus είχε ηχομόνωση και έτσι επιτρεπόταν το σεξ στις καμπίνες.

Η επίσκεψη.....

Αρκετά όμως με τον Φίσερ, δίπλα του καθόταν το πιο ανέλπιστο ταλέντο του δασκάλου. Ο αδερφός του Μπήχτη. Ήταν ακόμα πιο ανέλπιστο ταλέντο και από τον Βασίλη!! Γι'αυτό ο δάσκαλος δεν είχε δώσει παρατσούκλια σε αυτούς τους δύο. Ήξερε ότι ήταν χαμένος κόπος.

Ο αδερφός του Μπήχτη έπαιζε το πιο αηδιαστικό σκάκι από όλους. Σκοπός του δεν ήταν να δημιουργήσει, αλλά να σπάσει τα νεύρα του αντιπάλου. Αυτό το πετύχαινε με διάφορους τρόπους και το έκανε σε διάφορους τομείς της ζωής του. Αφού ο Μπήχτης είχε αναγκαστεί να τον δείρει για να τον συνετίσει ουκ ολίγες φορές, όταν ήταν μικροί και υπήρχε ακόμα ελπίδα. Μάταια όμως, αφού ο αδερφός του Μπήχτη αντλούσε ικανοποίηση και από αυτό, επειδή ανάγκαζε τον Μπήχτη να χαλάσει την ζαχαρένια του και να τον δείρει.

Το μόνο στο οποίο έμοιαζε ο αδερφός του Μπήχτη με τον Μπήχτη ήταν ότι όταν κάθονταν στο τραπέζι τα κομμάτια έτρεμαν. Στον αδερφό του Μπήχτη πολλές φορές έπεφταν κιόλας. Αυτό δεν oφειλόταν σε κάποια ειδική ικανότητα, αλλά σε ανικανότητα. Από όπου πέρναγε ο αδερφός του Μπήχτη έπεφταν κομμάτια, καρέκλες, βιβλία κ.ο.κ Οι υπόλοιποι μαθητές είχαν αγανακτήσει και έκαναν παράπονα στον δάσκαλο. Ο δάσκαλος όμως τον αγαπούσε και αυτόν τον μαθητή του και αρνούταν να πάρει μέτρα μέχρι που η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Μια μέρα, λοιπόν, κάλεσε τους υπόλοιπους μαθητές

- κάντε υπομονή και όταν θα μεγαλώσει και θα γίνει άντρας, θα τον βάζω να παίζει στην άκρη του τραπεζιού για να μη σας ενοχλεί

Ο δάσκαλος βέβαια αποχώρησε πριν γίνει άντρας ο αδερφός του Μπήχτη, αλλά το μήνυμα τον είχαν λάβει οι μαθητές. Και έτσι από τότε, σε όποια ομάδα πάει ο αδερφός του Μπήχτη τον βάζουν να παίζει στην άκρη του τραπεζιού, στην πρώτη σκακιέρα...

Η επίσκεψη....

πάλι σήμερα, τυπικός στο ραντεβού που καθιέρωσε από μόνος του, ήρθε και συνέχισε από 'κεί που είχε σταματήσει...

Δίπλα του καθόταν ο αγαπημένος του μαθητής. Τον αγαπούσε τόσο πολύ αυτόν τον μαθητή που του έδωσε και όνομα. Τον φώναζε Φίσερ... ο ζωντανός θρύλος. Και όπως ο Φίσερ έλαμψε και μετά εξαφανίστηκε αναπάντεχα, έτσι και αυτός ο Φίσερ έλαμψε για 2 χρόνια και μετά έπεσε σε λήθαργο. Πάντως, η αγάπη του δασκάλου προς τον μαθητή δεν είχε την ίδια πορεία με τον τελευταίο. Ο δάσκαλος είχε αναγκάσει και τους άλλους να αποκαλούν τον συγκεκριμένο μαθητή Φίσερ. Κάτι που δεν είχε κάνει για κανένα άλλο παιδί του μέχρι τότε. Όμως, η ανεπιστρεπτί πτώση του Φίσερ από το σκακιστικό στερέωμα στενοχώρησε και απογοήτευσε τον δάσκαλο, ο οποίος έψαχνε τώρα για ένα καινούργιο ταλέντο.

Περιέργως, βρήκε ένα πολύ σύντομα. Ίσως έτσι ήθελε να πιστεύει. Άρχισε να κάνει εντατικά μαθήματα στο νέο ταλέντο που περιελάμβαναν τόσο σκακιστικά όσο και ψυχολογικά θέματα. Ο δάσκαλος προετοίμαζε αυτό το ταλέντο μέρα νύχτα, είχε πίστη στην καινούργια του ανακάλυψη. Περίμενε πολλά από αυτό και πάνω απ'όλα την αναγνώριση. Δυστυχώς, το νέο αυτό ταλέντο δεν είχε την ίδια αγάπη για το σκάκι και το έβλεπε απλά σαν ένα χόμπυ. Έτσι, δεν διάβαζε όπως το είχε συμβουλέψει ο δάσκαλος.

Πολλές φορές ο δάσκαλος το είχε πιάσει να μην θυμάται απ'ἐξω τι λέει η δεύτερη παράγραφος στην σελίδα 89 ἠ 116 κ.α. Η αγάπη του δασκάλου ήταν τέτοια όμως που δεν τον άφηνε να δει την αλήθεια και προσπαθούσε να το βοηθήσει λέγοντάς του τις πρώτες λέξεις για να συνεχίσει μετά το ταλέντο μόνο του. Μάταια. Το ταλέντο δεν διάβαζε. Ο δάσκαλος δοκίμασε τα πάντα. Το καλόπιασε , το φοβέρισε, το χτύπησε, πάλι όμως μάταια. Το ταλέντο θα έμενε απλά ταλέντο.

Τότε ο δάσκαλος νιώθοντας για δεύτερη φορά προδομένος από τις προσδοκίες του και από τους μαθητές του, θέλησε να πάρει εκδίκηση. Έτσι λοιπόν σκαρφίστηκε ένα πανούργο σχέδιο. Έκανε κάτι που είχε κάνει και πιο παλιά αλλά τώρα είχε μελετήσει τις συνέπειες στο έπακρο. Σκέφτηκε να δώσει ένα όνομα στο ταλέντο του, όχι από αγάπη, όπως είπαμε,αλλά από μίσος. Του έδωσε ένα όνομα που θα το ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή σαν κατάρα, κάτι που θα προκαλούσε φθόνο στους άντρες και τρόμο στις γυναίκες!! Το ονόμασε Μπήχτη...


Ο Μπήχτης δεν κατάλαβε εκείνη τη στιγμή ότι δεν έπρεπε να δεχτεί τον Δούρειο Ίππο και υιοθέτησε το όνομα που του είχε δώσει ο δάσκαλος με καμάρι. Όσο και αν προσπάθησε τα επόμενα χρόνια να απαλλαγεί, το παρατσούκλι που του είχε κολλήσει ο δάσκαλος συνέχιζε να τον συντροφεύει. Ο δάσκαλος είχε βγάλει πολλή χολή και είχε δώσει δυνατό παρατσούκλι. Τελικά ίσως το μίσος να είναι πιο δυνατό από την αγάπη, γιατί ενώ ο Μπήχτης δεν μπόρεσε ποτέ να απαλλαγεί από το παρατσούκλι του μίσους, ο Φίσερ μπόρεσε πάρα πολύ εύκολα να απαλλαγεί από το παρατσούκλι της αγάπης. Βέβαια, ο Φίσερ αναγκάστηκε να τρώει ένα ολόκληρο αρνί κάθε Πάσχα για να μετατρέψει το Φίσερ σε Χοντρός...

Η επίσκεψη...

καλά το καταλάβατε, σήμερα με επισκέφθηκε ο δάσκαλος. Πρέπει να ήταν γύρω στις 06 15 το πρωί, λίγο πριν ξυπνήσω.

Ήμουνα μέσα σε ένα τρένο τόσο μεγάλο σαν το καινούργιο air bus. Κάθε του βαγόνι έμοιαζε με ολόκληρο διαμέρισμα 100 τ.μ. Ήταν σαν το σπίτι που παραθερίζαμε μικροί στα Νικολαίικα. Είχε μια μεγάλη ανοιχτή πόρτα αντί για παράθυρο και έξω φαινόταν η άγρια βλάστηση.

Σε κάτι καρέκλες καθόταν ένας ήσυχος κύριος που δεν ενοχλούσε κανέναν, παρά μόνο διάβαζε εφημερίδα. Μάλιστα προσπαθούσε να λύσει κάποιο σκακιστικό πρόβλημα που φιλοξενούσε η σκακιστική στήλη. Άρχισα κι εγώ να περιεργάζομαι από μακριά το διάγραμμα. Σε κάποια στιγμή γύρισα ασυναίσθητα και κοίταξα τον ήρεμο κύριο.

- Άρη, τι κάνεις ;

- επ, πού'σαι ρε Γιώργο ;

- είναι και τα παιδιά εδώ (ήτανε και κάποια μέλη της παλιάς θρυλικής εφηβικής ομάδας του Φ.Σ.Π., δεν θυμάμαι ποια όμως)

Αφού τα είπαμε με τον δάσκαλο κάμποση ώρα και ενώ είχαν μαζευτεί και οι άλλοι, ο δάσκαλος ξαφνικά αναφώνησε "φωρτό... φωρτό... Φωρτό Σκακισταί Πατρών"

For the fat admin

3 Doors Down - Landing in London - Germany 2005

3 Doors Down - Landing In London (All I Think About Is You)

Απλά αξεπέραστη φωνή.



3 Doors Down - Landing In London (All I Think About Is You)

Quo Vadis?

Τι έγινε ρε παιδιά;
Μάθαμε στα links και ξεχάσαμε να γράφουμε το όνομα μας και τα υπόλοιπα;

Θέλετε να βάλω τον πιλάκο να μας λούσει στις φωτογραφίες και στα ποιήματα;
(Το ξέρω ότι θέλετε αλλά εγώ βαριέμαι)

Λοιπόν, για κουνηθείτε λίγο!

apla goddess

The new era of Tales of Ales.

Ένας μύθος κρύβει στο ελάχιστο μια αλήθεια. Στην μυθολογία που αναπτυχθηκε την δεκαετία του '90 σε μια παρέα πιτσιρικάδων, η παραπάνω έκφραση επαληθεύτηκε περισσότερο απο ποτέ!

Εκείνη την δεκαετία ήμουν μια ύπαρξη που "was trying to find the woman in me". Κάποιους από τους συμπαθείς πιτσιρικάδες τους απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι, άγνωστο το γιατί. Παρόλα αυτά, η μοίρα μου έπαιξε άτιμο παιχνίδι, και τους έριξε, με έριξε στο δρόμο τους. Με το πέρασμα των χρόνων έγινα contributor φετίχ σε αυτό το blog. Αλλά η στάση σας δεν μου αρέσει καθόλου. Αλλάξατε το εικαστικό του blog και εγώ δεν έλαβα καμία επίσημη ενημέρωση.

Άσε που το κάνατε ΧΑΛΙΑ.

Θα μας αφιερώσω το ακόλουθο τραγούδι. Αν ποτέ πεθάνω, θα ξέρετε πως θα γίνει για τους λόγους που υπάρχουν σε αυτό το "ποίημα".



Is this our last chance to say all we have to say
hiding here inside ourselves we live our lives afraid
so close your eyes and just believe in everything your told
'cos in this land of great confusion it's easy to give up control

Strange world people talk and tell only lies
Strange world people kill an eye for an eye
Strange world dream one-day we'll see the light
Strange world believe and everything will be alright
And this is the place where everything begins and ends again
no secrets left to find no seven deadly sins
this world that we have wasted has kept us very
well when science now is sacred who will save us from ourselves

Strange world people talk sometimes I wonder why
Strange world people kill still no-one hears their cries
Strange world burn these thoughtless tears out of my eyes Strange world

Παρακολουθείστε το ως το τέλος και θα ανταμοιφθείτε!

Δεν χρειάζονται λόγια...
Κάντε ένα τσιγάρο.

Κι άλλο γ@μ@το 80's!
Simple Minds: Don't you forget about me

Στο τέλος θα το κάνουμε Disco Room!

Ακούστε Billy Idol 80's !

Eyes without a face

Flesh for fantasy

Sweet 16

Και είστε άσχετοι στο να βάζετε links. Θέλετε και blog, μπάζα!

Bonnie Tyler- Making Love Out Of Nothing At All


Making Love Out Of Nothing At All

Απλά υπέροχο!!

Chuck Norris Reloaded!



Sex Revolution
Chuck's interview
Chuck's Show
Chuck's I
Chuck's II
Chuck's III
Chuck's ShowdownI
Chuck's ShowdownII

Αφιέρωμα στον συνεργάτη ''biktis''

Δεν χωρά ένα blog αυτά που μπορούν να γραφούν για τον biktis...
Εγώ απλά, περνώ το νήμα απο το αδράχτι πρώτος. Οι υπόλοιποι ας ακολουθήσουν.

Λοιπόν, παραθέτω το soundtrack/videoclip της εισόδου του biktis στον χώρο του καφέ Νέον...

Πιτσέλιον

Μιας και δεν προλαβαίνουν να ανεβαίνουν οι αναρτήσεις στο blog, σκέφτηκα να φτιάξουμε οικογενειακά το δικό μας Silmarilion.

Το βάφτισα λοιπόν ΄Πιτσέλιον' και καλώ τον αρχιλυράρη του blog κ. Β. Κόκκαλη, να πιάσει πρώτος το νήμα, να το περάσει στο αδράχτι του και όλοι μαζί να γνέψουμε κόμπο-κόμπο το έπος του δικού μας Γιλγαμές, (για να μην πω καμιά άλλη κουβέντα!).

Πάμε λοιπόν, post to post, όχι στο καλάθι, αλλά σε μια νέα επική μαντινάδα...

Hoy- Gloria Estefan


εδώ

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (όχι της Ζωΐτσας).



εδώ πάλι

Ο άνθρωπος που γλίτωσε...

καθώς ο Chuck Norris με είχε στριμώξει και μετρούσε για δεύτερη φορά μέχρι το άπειρο και έκρινε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο και βρόνταγε μια περιστρεφόμενη πόρτα, τον έπιασε ένας ακατάσχετος βήχας, προφανώς από τα ξόρκια της (ξ)apla-goddess.

Εκείνη την κρίσιμη στιγμή οπλίστηκα με θάρρος και κατάφερα να στείλω, μέσω του νευρικού μου συστήματος, μήνυμα στα πόδια μου να αρχίσουν να τρέχουν. Έτσι, έγινα ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να γλιτώσει από τον Chuck και το φοβερό roundhouse kick.

RAPID Θρίαμβος για την ΝΕΠ!
(αχ, να κόλλαγα κάπως και τον ΦΣΠ!)

(πάτα εδώ)

FAT is BACK!

Το άτυπο μίνι πραξικόπημα έληξε εν τη γενέσει του, όπως άλλωστε ήταν μοιραίο.

Για λόγους σκοπιμότητας όμως, την πρόκληση του Σοφότα να βγεί απο το καβούκι και να πετάξει καμιά ατάκα, αφέθηκαν ελεύθερες οι εντυπώσεις απο το post του Γιωργάκη.

Πλέον δεν συντρέχει λόγος συνέχισης της φάρσας και επειδή υπάρχει κίνδυνος το blog να γίνει σαν το blog του Μωρέας (1 post/year), καθείς αναλαμβάνει τις συνέπειες των πράξεων του.

Ο Γιωργάκης και ο Σοφότας μπορούν πλέον να συνευρίσκονται στο moreas.blogspot.com.

Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε κανονικά...

Biktatorship

μια καινούργια εποχή ξεκινάει για την ελληνική μπλογκόσφαιρα
Πλέον ως μοναδικός οικοδεσπότης σας, μετά την ξαφνική και αναπάντεχη αποχώρηση του gkarkamelious, του ευεργέτη μας που μας έδωσε μια μοναδική ευκαιρία, σας καλωσορίζω και πάλι.

Δεσμεύομαι να συνεχίσω με το ίδιο σθένος και το ίδιο πάθος το έργο του προκατόχου μου. Σας περιμένω αρωγούς σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια.

Long live Bitkis