Ο Πρόεδρος που έγινε Θεός

Στην ως τώρα ζωή μου πάντα με ακολουθούσε μία λέξη και όχι ρουτινιάρικα και ευκολόπιστα όπως άλλα 5.500.000 έλληνες αλλά ως απόρροια κάποιας αλήθειας...
Ο Πρόεδρος...
Πλέον όσο περνά ο καιρός και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις μπλέκονται όλο και περισσότερο στην πλοκή της καθημερινότητας, σταδιακά η παραπάνω λέξη μετουσιώνεται σε μία άλλη παραπλήσιας σημασίας...
Ο Θεός...
Όπως και να χει και επειδή δεν μου αρέσει να απολαμβάνω κάτι αν δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένο (ο κύριος λόγος των σκακιστικών μου Waterloo) και ως ότου αποκατασταθεί η τελειότητα είμαι διατεθειμμένος να συμβιβάζομαι και με το...
... ο μικρός θεός...

Τέλος πάντων, νομίζω ότι σας ζάλισα με την πυκνότητα του λόγου μου και δεν υπάρχει πλέον λόγος να συνεχίσω αφού ούτως ή άλλως ο σκοπός αυτού του σημειώματος ήταν να σας υπενθυμίσω την παρουσία μου η οποία είαι σίγουρος πως σας έλειψε τις τελευταίες ημέρες. (βλ. σχετικό comment στους ελεύθερους περικυκλωμένους)

Και μην ξεχνάτε πως είμαι πανταχού παρών.

Να σκεπάζεστε το βράδυ, έβαλε ψύχρα!