Ο κήπος της Εδέμ

θα έχεις ελπίζω ήδη καταλάβει, απαιτητικέ και υποψιασμένε αναγνώστη, ότι τίποτα από αυτά που θα διαβάσεις δεν γράφεται τυχαία, τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Μπροστά στα κουρασμένα μάτια σου θα ξετυλιχτεί αργά σαν το νήμα της μοίρας, μια ιστορία βιβλικών διαστάσεων, ένα έπος δικτυακό που όμοιό του δεν έχει υπάρξει, βρίθον αλληγοριών, παραβολών και υπερβολών.
Σήμερα ήδη συμπληρώνεται η συγγραφική τριάς, με την ταπεινότητά μου, το πνεύμα το ανήσυχο, το εκ των άλλων δύο εκπορευόμενο και συμπληρούμενο και συνεστιαζόμενο.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο ευτελές εντευκτήριο όπου οι μικροί μας ήρωες σπαταλούν ανέμελα τις μέρες της αθωότητας. Ξένοιαστοι και ανυποψίαστοι δρέπουν αχόρταγα τους κίτρινους καρπούς που προορίζονται να θρέφουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους και ο Θείος Άρης, δεν χορταίνει να καμαρώνει τα ταλέντα του, το δημιούργημα των χεριών του. Μόνο καμιά φορά τις νύχτες που ύπνος δεν αλαφραίνει, κλαίει μονάχος του σαν συλλογίζεται πως σίμωσε η ώρα, πως φτάνει η στιγμή, που αναζητώντας τους μικρούς κίτρινους καρπούς, θα ανακαλύψουν οι τραγικοί μας ήρωες το φοβερό και αρχαίο Δέντρο της Γνώσης, με τον μοναδικό μα υπέροχο, κόκκινο καρπό του.
Γνωρίζω πως με βουλιμία ρουφάς ετουτες τις αράδες, μα στάσου λίγο και στοχάσου αναγνώστη,τιθάσσευσε την άρρωστη περιέργειά σου, ώστε έτοιμος πλέον να φανείς όταν η θαυμαστή συνέχεια μπροστά σου εκτυλιχτεί.
Ω αναγνώστη υποκριτή, αδέρφι που μου μοιάζεις!

Επιστολών έναρξις

Πολλά και θαυμαστά πράγματα συνέβησαν μέσα σε κείνο το νεοκλασσικό κτίριο στα χρόνια που ακολούθησαν. Πολλές φυσιογνωμίες πέρασαν και σημάδεψαν με την παρουσία τους τα πράγματα. Χαρακτηριστικά και σαν ορεκτικό αναφέρω τον χαρακτηρισμό ''...Ο Δάσκαλος...''.
Πέρα όμως απο τις προσωπικότητες που θα ανακαλύψουμε μαζί ξανά απο την αρχή, υπήρξε και μια πληθώρα δραστηριοτήτων. Χαρακτηριστικά πάλι, ας μου συγχωρεθεί η βασανιστική σταλιά - σταλιά παρουσίαση, πρέπει να αναφέρω πως σηκώθηκαν ίντριγκες οι οποίες ταλάνισαν τα πράγματα περίπου όπως ο τυφώνας κατερίνα ταλανίζει τις ΝΑ Ηνωμένες Πολιτείες τις τελευταίες ημέρες. Κλέινοντας αυτήν ημέρα να πω επίσης για ομηρικές διαμάχες μεταξύ διάφορων παραγόντων, άξιων και ανάξιων, μπροστά στις οποίες και ο Πελοποννησιακός πόλεμος φέρνει περισσότερο σε καβγά της αλάνας, ίσως σε αυτό το σημείο χρειάζεται κάποιος Μπαμπινιώτης να επαναπροσδιορίσει το νόημα κάποίων εννοιών.

Αποκάλυψις

Η αλήθεια είναι ότι είμαι ο "πρωτόπλαστος". Τους προηγούμενους από μένα τους έφαγε η μαρμάγκα, οι επόμενοι επέζησαν. Πρώτα ο Ζαν, μετά ο Πιλ, αργότερα και ο Jr . "Καλά τα πράγματα", σκεφτόταν ο Άρης, "οι Φορτώ έγιναν δυνατοί".

Υπήρχε λόγος? Yes, indeed. Οι Φορτώ ειδικεύονταν στις αναλήψεις, κυρίως ενός μυστηριώδους αχνοκίτρινου υλικού που οι παλιοί το έλεγαν έλο (εμείς όμως "θέλω"). Κι έτσι, αγαπητοί αναγνώστες, αποκτήσαμε τους πρώτους αντίπαλους, τους ...

Γένεσις

Σιγά σιγά θα σας ξετυλίξω τις ιστορίες της παρέας ...
Στην αρχή ήταν ο Άρης. Ο Άρης ήταν ένας τριανταπεντάρης κύριος, οικοδεσπότης του συλλόγου ο οποίος στεγαζόταν σε ένα παλαιό νεοκλασσικό κτίριο. Ο Άρης είχε αναλάβει να κάνει προπονήσεις στους πιτσιρικάδες του συλλόγου, μερικά παιδάκια, αναμεσά τους και γω, τα οποία έχαναν πρόθυμα τις ώρες τους για να παίζουν με τα ξυλάκια τα οποία πηγαινοέφερναν με πείσμα πάνω σε μια εμπριμέ τάβλα, κάποιοι κύριοι την έλεγαν σκακιέρα...