Ήταν 26 Σεπτεμβρίου 1990 όταν, αμούστακο παιδί ακόμα, πέρασα το κατώφλι του εκδρομικού - πεζοπορικού συλλόγου, ο οποίος στον χώρο του επίσης διατηρούσε μπαρ και τμήμα σκακιού. Το προτελευταίο εξυπηρετούσε την δροσιά και την κουβεντούλα των μελών του, το τελευταίο εξυπηρετούσε τις ανάγκες κάλυψης των στηλών του μηνιαίου περιοδικού το οποίο έκδιδε.
Ναι, αλήθεια τόσες πολλές ήταν οι επιτυχίες της ομάδας αυτής, κυρίως δε των πιτσιρικάδων της, οι οποίοι έφερναν σε κάθε αγώνα επιτυχίες και καυτά δάκρυα στα μάγουλα του γερο-Αριστείδη.
Πραγματικά, αν τα έλο τα οποία παίρναμε απο την τράπεζα είχαν πραγματικό οικονομικό αντίκρυσμα, όλοι μας πλέον θα είχαμε λύσει το βιοποριστικό μας πρόβλημα και πλέον θα παίζαμε το σκάκι μας με περίσσεια άνεση. Τι μπορείς να κάνεις όμως με μια τράπεζα;; Ρωτήστε τυχαία οπονδήποτε βρείτε γύρω σας, ανάμεσα στα εκατομμύρια των ελλήνων που τελούν υπό υποθήκη.
Είναι άπειρα τα τερτίπια που μπορεί να σκαρώσει μία τράπεζα άμα θέλει, αμφιβάλλετε;
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 03, 2005
Τα πρώτα χρόνια
Αναρτήθηκε από gkarkamelious στις 3:46 π.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου