Πρόσχωμεν...

Δώστε βάση, (στην πενιά...)

>> Πιστεύω εις έναν φραπέ,
>> αφρώδη, παγοκράτορα,
>> ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
>> εις στομάχους πάντων ερριμένον.
>>
>> Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
>> του καφέ συνοδό, και λιπογενές
>> το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων
>> καπουτσίνο.
>> Milk εκ βοδώς,
>> αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
>> χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
>> ομοχρήσιμου του φραπέ
>> δι ου το μάτι ορθάνοιξε.
>>
>> Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
>> και δια την ημετέραν εργασίαν
>> φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
>> και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
>> και αγοράσθη εξ εταιρείας
>> και εσυσκευάσθηκε.
>>
>> Αγορασθέντα τε υπό ημών
>> εντός μικρής σακουλίτσας
>> ή κουτιού ή βαζακίου
>>
>> Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
>> κατά τας πρωινάς.
>>
>> Και εισέπεσε εντός ποτηριού
>> και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.
>>
>> Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
>> τσίτα κάνων κοιμητούς
>> ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
>>
>> Και εις το ρεύμα το πάγιον,
>> το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
>> το εκ της δεής επαραγόμενον
>> το συν ψυγείου και θηκών
>> συνεργαζώμενο,
>> ωστε παρασκευαζώμενο,
>> παγακίων και υδάτων ψυχρών.
>>
>> Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και
>> φιλικήν φραπεδοποσίαν.
>>
>> Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου
>> εκ του μπολ.>>
>> Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
>>
>> Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.
>>
>> Αμήν.

Πρόσχωμεν...

Χρόνια σου πολλά θείε Άρη!!!

Το blog αυτό δεν θα υπήρχε αν....

δεν μας μάζευε στοργικά κάτω απο της φτερούγες του (και του Φυσιολατρικού Συνδέσμου Πατρών) ο θείος Άρης, κατά κόσμο Αριστείδης Καϊάφας.

Για μας ο Αριστείδης είναι ίσως ο μεγαλύτερος, για άλλους ο πιο τυχερός, τοπικός προπονητής που πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες απο την Πάτρα.

Έτσι λοιπόν απο εμένα (Γιώργος Καραμαλής), τον Βασίλη Κόκκαλη και τους Παναγιώτη και Γιώργο Κανελλόπουλο, απο καρδιάς χρόνια πολλά στον μέντορα μας, να ζήσει σαν τα ψηλά βουνά και να είναι καλά.

Και όσοι προληπτικοί κοιτούν τα γούρια τους, ας τα κοιτούν μπας και τους μιλήσουν...!