Λύτρωση

Η αιδώ και οι τύψεις βασανίζουν αμείλικτα τους συντάκτες του αγαπημένου σας ιστολογίου τις τελευταίες ημέρες.

Συναθροιζόμενοι στην οικία μου, ανελογίσθημεν το μέγεθος του όλου σφαλματός μας και κλάψαμε πικρά.

Τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια, το ποτό, τα αμέτρητα τσιγάρα και τα σκληρά ναρκωτικά δεν κατάφεραν ούτε στιγμή να αποσπάσουν το ταραγμένο μας μυαλό από την τρομερή οδύνη του κρίματός μας.

Τα πράγματα πήραν απρόσμενη τροπή όταν ο pk σκαλίζοντας μαζοχιστικά τις θύμησες της νιότης μας, ανακάλυψε μια ιστορική φωτογραφία της ένδοξης ομάδος μας, με τον Προπονητή μας στο κέντρο, φανερά επηρεασμένο από την ιερότητα της στιγμής.

Αντικρύζοντάς Τον ξεσπάσαμε αυθόρμητα σε νέους γοερούς λυγμούς.

Όμως, σαν τα καυτά δάκρυα στέγνωσαν στα μάγουλά μας, ένα παρηγορητικό βάλσαμο χύθηκε στην πονεμένη μας ψυχή:

Ήταν το βλέμμα Του, γεμάτο αγάπη και σοφία που μας γέμισε δύναμη!

Ναι, όπως ο άσωτος υιός, έτσι και εμείς, οι μαθητές, είχαμε στην καρδιά του παδαγωγού συγχωρεθεί πριν καν γυρίσουμε στην πατρική εστία!

Αγκαλιαστήκαμε ανακουφισμένοι, γυρίσαμε στη φωτογραφία

και αναφωνήσαμε με πάθος:

Oh Captain, my Captain!