Η επίσκεψη....

πάλι σήμερα, τυπικός στο ραντεβού που καθιέρωσε από μόνος του, ήρθε και συνέχισε από 'κεί που είχε σταματήσει...

Δίπλα του καθόταν ο αγαπημένος του μαθητής. Τον αγαπούσε τόσο πολύ αυτόν τον μαθητή που του έδωσε και όνομα. Τον φώναζε Φίσερ... ο ζωντανός θρύλος. Και όπως ο Φίσερ έλαμψε και μετά εξαφανίστηκε αναπάντεχα, έτσι και αυτός ο Φίσερ έλαμψε για 2 χρόνια και μετά έπεσε σε λήθαργο. Πάντως, η αγάπη του δασκάλου προς τον μαθητή δεν είχε την ίδια πορεία με τον τελευταίο. Ο δάσκαλος είχε αναγκάσει και τους άλλους να αποκαλούν τον συγκεκριμένο μαθητή Φίσερ. Κάτι που δεν είχε κάνει για κανένα άλλο παιδί του μέχρι τότε. Όμως, η ανεπιστρεπτί πτώση του Φίσερ από το σκακιστικό στερέωμα στενοχώρησε και απογοήτευσε τον δάσκαλο, ο οποίος έψαχνε τώρα για ένα καινούργιο ταλέντο.

Περιέργως, βρήκε ένα πολύ σύντομα. Ίσως έτσι ήθελε να πιστεύει. Άρχισε να κάνει εντατικά μαθήματα στο νέο ταλέντο που περιελάμβαναν τόσο σκακιστικά όσο και ψυχολογικά θέματα. Ο δάσκαλος προετοίμαζε αυτό το ταλέντο μέρα νύχτα, είχε πίστη στην καινούργια του ανακάλυψη. Περίμενε πολλά από αυτό και πάνω απ'όλα την αναγνώριση. Δυστυχώς, το νέο αυτό ταλέντο δεν είχε την ίδια αγάπη για το σκάκι και το έβλεπε απλά σαν ένα χόμπυ. Έτσι, δεν διάβαζε όπως το είχε συμβουλέψει ο δάσκαλος.

Πολλές φορές ο δάσκαλος το είχε πιάσει να μην θυμάται απ'ἐξω τι λέει η δεύτερη παράγραφος στην σελίδα 89 ἠ 116 κ.α. Η αγάπη του δασκάλου ήταν τέτοια όμως που δεν τον άφηνε να δει την αλήθεια και προσπαθούσε να το βοηθήσει λέγοντάς του τις πρώτες λέξεις για να συνεχίσει μετά το ταλέντο μόνο του. Μάταια. Το ταλέντο δεν διάβαζε. Ο δάσκαλος δοκίμασε τα πάντα. Το καλόπιασε , το φοβέρισε, το χτύπησε, πάλι όμως μάταια. Το ταλέντο θα έμενε απλά ταλέντο.

Τότε ο δάσκαλος νιώθοντας για δεύτερη φορά προδομένος από τις προσδοκίες του και από τους μαθητές του, θέλησε να πάρει εκδίκηση. Έτσι λοιπόν σκαρφίστηκε ένα πανούργο σχέδιο. Έκανε κάτι που είχε κάνει και πιο παλιά αλλά τώρα είχε μελετήσει τις συνέπειες στο έπακρο. Σκέφτηκε να δώσει ένα όνομα στο ταλέντο του, όχι από αγάπη, όπως είπαμε,αλλά από μίσος. Του έδωσε ένα όνομα που θα το ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή σαν κατάρα, κάτι που θα προκαλούσε φθόνο στους άντρες και τρόμο στις γυναίκες!! Το ονόμασε Μπήχτη...


Ο Μπήχτης δεν κατάλαβε εκείνη τη στιγμή ότι δεν έπρεπε να δεχτεί τον Δούρειο Ίππο και υιοθέτησε το όνομα που του είχε δώσει ο δάσκαλος με καμάρι. Όσο και αν προσπάθησε τα επόμενα χρόνια να απαλλαγεί, το παρατσούκλι που του είχε κολλήσει ο δάσκαλος συνέχιζε να τον συντροφεύει. Ο δάσκαλος είχε βγάλει πολλή χολή και είχε δώσει δυνατό παρατσούκλι. Τελικά ίσως το μίσος να είναι πιο δυνατό από την αγάπη, γιατί ενώ ο Μπήχτης δεν μπόρεσε ποτέ να απαλλαγεί από το παρατσούκλι του μίσους, ο Φίσερ μπόρεσε πάρα πολύ εύκολα να απαλλαγεί από το παρατσούκλι της αγάπης. Βέβαια, ο Φίσερ αναγκάστηκε να τρώει ένα ολόκληρο αρνί κάθε Πάσχα για να μετατρέψει το Φίσερ σε Χοντρός...