Η επίσκεψη.....

Αρκετά όμως με τον Φίσερ, δίπλα του καθόταν το πιο ανέλπιστο ταλέντο του δασκάλου. Ο αδερφός του Μπήχτη. Ήταν ακόμα πιο ανέλπιστο ταλέντο και από τον Βασίλη!! Γι'αυτό ο δάσκαλος δεν είχε δώσει παρατσούκλια σε αυτούς τους δύο. Ήξερε ότι ήταν χαμένος κόπος.

Ο αδερφός του Μπήχτη έπαιζε το πιο αηδιαστικό σκάκι από όλους. Σκοπός του δεν ήταν να δημιουργήσει, αλλά να σπάσει τα νεύρα του αντιπάλου. Αυτό το πετύχαινε με διάφορους τρόπους και το έκανε σε διάφορους τομείς της ζωής του. Αφού ο Μπήχτης είχε αναγκαστεί να τον δείρει για να τον συνετίσει ουκ ολίγες φορές, όταν ήταν μικροί και υπήρχε ακόμα ελπίδα. Μάταια όμως, αφού ο αδερφός του Μπήχτη αντλούσε ικανοποίηση και από αυτό, επειδή ανάγκαζε τον Μπήχτη να χαλάσει την ζαχαρένια του και να τον δείρει.

Το μόνο στο οποίο έμοιαζε ο αδερφός του Μπήχτη με τον Μπήχτη ήταν ότι όταν κάθονταν στο τραπέζι τα κομμάτια έτρεμαν. Στον αδερφό του Μπήχτη πολλές φορές έπεφταν κιόλας. Αυτό δεν oφειλόταν σε κάποια ειδική ικανότητα, αλλά σε ανικανότητα. Από όπου πέρναγε ο αδερφός του Μπήχτη έπεφταν κομμάτια, καρέκλες, βιβλία κ.ο.κ Οι υπόλοιποι μαθητές είχαν αγανακτήσει και έκαναν παράπονα στον δάσκαλο. Ο δάσκαλος όμως τον αγαπούσε και αυτόν τον μαθητή του και αρνούταν να πάρει μέτρα μέχρι που η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Μια μέρα, λοιπόν, κάλεσε τους υπόλοιπους μαθητές

- κάντε υπομονή και όταν θα μεγαλώσει και θα γίνει άντρας, θα τον βάζω να παίζει στην άκρη του τραπεζιού για να μη σας ενοχλεί

Ο δάσκαλος βέβαια αποχώρησε πριν γίνει άντρας ο αδερφός του Μπήχτη, αλλά το μήνυμα τον είχαν λάβει οι μαθητές. Και έτσι από τότε, σε όποια ομάδα πάει ο αδερφός του Μπήχτη τον βάζουν να παίζει στην άκρη του τραπεζιού, στην πρώτη σκακιέρα...