Η επίσκεψη........

Από το βάθος φάνηκε ο Βασίλης. Είχε φορέσει το χαρακτηριστικό περπάτημα που βάζει κάθε φορά , όταν θέλει να δείξει στους υπόλοιπους ότι έχει επιτύχει τον στόχο του. Κούναγε τα χέρια του μπρός πίσω λες και δρασκέλιζε τον αέρα με αυτά. Είχε κορδωθεί πίσω και κούναγε το κεφάλι του δεξιά αριστερά σαν τον βασιλιά καρνάβαλο. Το βλέμμα του ήταν σπινθηροβόλο και συχνά έπιανε τη μπλούζα του λίγο πάνω από το στήθος και την τράβαγε, γιατί είχε κολλήσει στο πετσί του από τον ιδρώτα!! Ήταν απορίας άξιο πώς αυτό το παιδί είχε τόση μεγάλη και εγγυημένη επιτυχία. Δεν είχε δα και τα προσόντα του αδερφού του Μπήχτη!!

Κάποιες κοπέλες που είχε γνωρίσει ο αδερφός του Μπήχτη και τους είχε πει ότι είναι φίλος του Βασίλη -γιατί αλλιώς δεν υπήρχε καμία πιθανότητα - τον παρομοίαζαν με σημαιοφόρο στη σχολική παρέλαση της 25 Μαρτίου, και μάλιστα με κοντό σημαιοφόρο για να είναι πιο μεγάλος ο λόγος της σημαίας προς τον σημαιοφόρο!! Άλλες πάλι τον είχαν παρομοιάσει με τον διάσημο Ουκρανό πολυπρωταθλητή του άλματος επί κοντώ , Σεργκέι Μπουμκα, όταν έχει επιτύχει την μέγιστη επιτάχυνση!! Όπως και να έχει, ο αδερφός του Μπήχτη είχε κερδίσει τον σεβασμό των συμπαιχτών του παρόλη την αδεξιότητά του.

Ο δάσκαλος χαμογέλασε που είδε τον Βασίλη.

- Πού'σαι ρε Βασίλη ; Φορτώ

- Έλα ρε Άρη, και εσύ εδώ ; Μόλις είδα και την Ουρανία

Ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασε τον δάσκαλο και τίναξε το κεφάλι του.

- βρε τον αθεόφοβο, σκέφτηκε χαμηλοφώνως ο δάσκαλος

-Είχα πάει να χαιρετήσω μια παλιά γνωστή μου και επιστρέφοντας είδα την Ουρανία με τον Άρη στο άλλο βαγόνι. Τους είπα να ερθουν από 'δω.

Είπε ο Βασίλης και η καρδιά του δασκάλου πήγε στη θέση της. Κάτι είχε πάρει και απ' αυτόν αυτός ο μαθητής