Ο Bobby Fischer πέθανε, o Bobby Fischer πάει... :-((

Θα θεωρήσω ότι περιέργος και χωρίς ο ίδιος να αντιλαμβάνομαι, συντονίστηκα με το επερχόμενο γεγονός και προκαταβολικά έβαλα τα βιντεάκια της Δευτέρας.

Για αυτό δεν θα τα επαναλάβω εδώ, αλλά όποιος θέλει να ακούσει τις γκάιντες να κλαίνε ας πατήσει τα δύο προηγούμενα post.

Αποχαιρετιστήριο πλέον, για τον θρύλο ο οποίος σε όλη την ζωή του ήθελε μόνο να παίζει σκάκι, το οποίο αγάπησε και τίμησε ακόμα και στον θάνατο του (πέθανε στα 64 του, έζησε δηλαδή ένα χρόνο για κάθε τετράγωνο της σκακιέρας, και τουλάχιστον αυτή την εξαντλησε!).

Αλήθεια, πόσο μου θυμίζει τον μύθο της γένεσης του σκακιού όπου ο σοφός λέει στον βασιλιά να τον πληρώσει βάζοντας κόκκους σταριού σε κάθε τετράγωνο της σκακιέρας, διπλασιάζοντας κάθε φορά. Ο βασιλιάς γέλασε με την απαίτηση,έκλαψε αργότερα μετρώντας τους κόκκους...

Τιμή σε αυτόν που έγινε συνώνυμος της έννοιας του σκακιού, σε αυτόν που έγραψε τους παράγοντες στα παλιά του τα παπούτσια, σε αυτόν που ακολούθησε μοναχικά τον δρόμο του...

Robert James Fischer (1943-2008)