Καμπανάκι, τρίτος γύρος....

Αμέσως ξεχύθηκαν οι αντίπαλοι με τα κοντά σορτσάκια στο ρίνγκ για να αλλάξουν μερικές γρήγορες...
Ώπα, παρασύρθηκα!
Λοιπόν, ο τρίτος γύρος ήταν μια συμπαραγωγή των συντελεστών του tales.
Το σκηνικό γνώριμο, η τελική θέση χιλιοπαιγμένη-διδαγμένη προ δεκαετίας, υπήρχε όμως μία ουσιώδης διαφορά:
Οι αντίπαλοι κάθονταν ανάποδα στην σκακιέρα.
Ή τουλάχιστον καλά θα ήταν να ήταν έτσι.
Ο πίλις παίζοντας σαν χοντρός απο τα παλαιά (που δεν ήταν χοντρός), με μοναδική διαφορά τα μαλλιά που 'χε ο χοντρός τότε, και ο χοντρός παίζοντας ως πίλις παλαιά (με κάποια παραπανίσια κιλά και μια μικρή αραίωση στην κεφαλή που ο πίλις δεν είχε) έπαιξαν μια ωραία διδακτική παρτίδα με θέμα την απουσία άμυνας στο ροκέ.

Όσο η αξία του ηττημένου δίνει αξία στο νικητή...

Καλή συνέχεια πίλιους, πάρε το τουρνουά, αν σκοντάψετε θα σας πιάσω, και τσίμπα και τα λεφτά.

Αυτά (την παρτίδα και τα υπόλοιπα τα αφήνω στον πίλια, ούτως η άλλως εγώ ότι είχα να βοηθήσω, βοήθησα).

Πίλια, στην επόμενη παρτίδα πλέον θα έχω λόγο να ανταποδώσω, μη μου κρατήσεις μουτράκια...