Ιούδας ή τελευταίος επιζών;

Τις στιγμές που πληκτρολογώ νευρικά αυτές τις λέξεις, οδείρεται το τηλέφωνο μου απο τις κλήσεις των αθώων θυμάτων του εισαγγελέα, στα οποία είχα υποσχεθεί να συμμετάσχω στον μαζικό βασανισμό μας και, τι πρωτότυπο, την έκανα λαμόγια!

Πραγματικά όμως ήμουν έτοιμος να κατέβω αλλά τι να πω, μια ακινησία με καθήλωσε σταθερά και τελικά έμεινε μόνο η αρχική θέληση. Ίσως το γεγονός ότι είμαι ο μόνος ο οποίος δουλεύει αύριο να μου δώσει κάποια ελαφρυντικά και να μειώσει την επερχόμενη καταδίκη μου.

Απο την άλλη βέβαια δύο συνεχόμενα πρώτα τραπέζια 'πίστα', είναι too much για οποιονδήποτε μέσα σε διάστημα λίγων ωρών. Δεν αναφέρομαι κάπου αλλού, αλλά φυσικά στην αυριανή εμφάνιση του Χριστόδουλα (ή Χριστοδουλόπουλα) στο ναό σήμα κατατεθέν της πόλης. ΟΚ, το ένα τραπέζωμα, το άλλο; Μα φυσικά το fagotto, χωρίς βέβαια όνομα μαρκίζας σαν του Χριστόδουλα, αλλά νέα παιδιά που το παλεύουν. κάτι σαν fame story χωρίς κάμερες και τηλεψηφοφορίες...

Merry Christmas fellas, gotcha!

Ξανακοιτώντας τον τίτλο, το τηλέφωνο χορεύει ακόμα, πόσο αλλάζουν τα πράγματα όταν αλλάζει η σκοπιά απο την οποία εξετάζεις κάτι...